"Teoride teoriyle pratik arasında bir fark yoktur ama pratikte vardır." yıllar önce duyduğum, kime ait olduğunu bilmediğim bu sözü çok beğenirim. Doğruluğunu da bir kaç kez tecrübe ettim. Hamilelik ve annelik sürecinde de doğru olduğunu biliyorum. Ablamın hamileliklerinde de çocukların bakımında da hep yanındaydım. İki süreçlede ilgili teorik bilgim çok fazla ama işleri pratik etmeye gelince aynı olmadıklarının farkına varıyor insan.
40 haftalık maceramın 6. haftasındayım. 6 haftalık hamilelerin çoğuna göre iyi durumdayım. koku hassasiyetim daha yok. Yemek pişirebiliyorum. Kendi pişirdiğim yemeği yiyebiliyorum. Sabahları aşırı bulantıyla uyanmıyorum. Sadece acıktığımda, çok yemek yediğimde bir de tatlı yedikten sonra hafif bir çalkantı oluyor midemde. Beni asıl etkileyen belirti halsizlik. uykum yok sürekli uyumak istemiyorum ama sürekli başım bir yere yaslı olsa olur. Bu halsizliği Rabbim hamile olduğumuzu kabullenelim diye veriyor sanırım bize. Çünkü geçtiğimiz hafta daha iyiyken hamile olduğumu unutup hoplayıp zıplayabiliyordum. Şimdi istesemde yapamam. Kötü gibi gözüksede aslında iyi birşey halsizlik :). En azından benim için..
İşte teori ve pratik çatışması buralarda başlıyor. Bu zamanlarda beslenmeme dikkat etmem gerektiğini biliyorum. Protein ağırlıklı beslenmem lazım. Sabahları en az bir yumurta, peynir, zeytin, yeşillik yemem, günde 1 bardak süt içmem, haftada iki akşam balık yemem, et yemem, tavuk yemem, sebze meyve yemem, karbonhidratlardan olabildiğince uzak durmam gerekiyor. Ama gel gör ki yarısından çoğunu yapamıyorum. Bu yiyecekleri hazırlamak için gerçekten iyi efor sarfetmek lazım benimse çoğu zaman halim olmuyor artık. Sabahları tost ve portakal suyuyla geçiştiriyorum. Diğer zamanlarda Allah ne verdiyse, kek, poğaça, çorba, yemek.. Balık yerinede omega 3 kullanıyorum :D. İnşallah daha da kötüleşmem bu hallerim de geçer eski enerjime kavuşurum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder