Şaka gibi ama değil. Evet hamileyim. Şuan için 5 buçuk haftalık bebeğim. Daha kalp atışlarını duymadık gerçi. İnşallah sağlıklı olarak gelişmeye devam ediyordur. İki hafta sonra duyarız atışları da heyecanımız katlanır.
Pek anaç yapılı biri değilimdir ben. Gezmeyi yemeyi yürümeyi hayal kurmayı konuşmayı severim. Bir çocuğumun olması ona bağlanacak olma fikri pek bana göre değildi. Arada kalmışlık yaşıyordum aslında evet bir çocuğum olsun istiyordum etrafımda yaşanılan o kutsal sevgiyi ben de hissetmek istiyordum ama diğer yandan rahatıma okadar düşkündüm ki.. Sonra yavaş yavaş farkettim sahip olduğum korkuların aslı yok aslında. Bizim toplumumuz tarafından ortaya atılan hurafeler. Sosyal medyada çok çocuklu yabancı ailelere baktığımda hayallerimdeki yaşamı görüyorum. Kimse çocuğu bit külfet olarak görmüyor. Kimse çocuğu olduktan sonra kendini eve kapatmıyor. Ysşamına çocukla beraber devam ediyor. Tabiki kocalarında bu yaşamda payı çok büyük. Türk toplumunda daha yeni yeni babalar çocuk bakımına katılmaya başladı. Çocukların bütün yükü üzerinde olan anneler haklı olarak çok yoruluyorlar. Toplumumzdaki değişimler, takip ettiğim yabancı aileler içimdeki korkuları baya aldı götürdü. Yada annelik hormonlarım çalışıyor bilemiyorum :)).
Ablamla aramda yaş farkı olduğu ve genç yaşta evlendiği için evde uzun bir süre tek çocuktum. Çok sıkıldığımı, keşke bir kardeşim olsa diye düşündüğüm zamanları hatırlıyorum. Bu yüzden çok çocuk taraftarıyım. Bir taneyi yapan ikinciyi üçüncüyüde yapar diye düşünüyorum. Her nekadar herkes sen bi birtaneyi doğur sonra konuşuruz desede düşüncelerimin çok değişeceğini sanmıyorum. Bir süre zor ve yıpratıcı olabilir biliyorum ama eminim sonrası da çok keyifli olacaktır.
Bakalım nasıl günler beni bekliyor merak ediyorum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder