Dün kontrole gittim ve bebeğimin kalp atışlarını duydum. İçim çok rahatladı. Bir terslik olacak diye korkuyordum.Çok şükür herşey güzel dedi doktorum. Bir dahaki kontrol 1 ay sonra. O zamana kadar kocaman olacak bebeğim inşallah :)).
Bu hafta geçtiğimiz haftaya göre daha iyiym. Mide bulantılarım baya azaldı sadece karnım acıktığında bulanıyor. Ama şuan bence mide bulantısından daha kötü olan bir sorunla karşı karşıyayım; hazımsızlık.. Yemek yemek tam bir kabus. Yani yerken hiç bir sorun yok hatta hep aç olduğum için yemeklere kıtlıktan çıkmış gibi saldırıyorum fakat sonrası felaket. Karnım şişiyor, kasılıyor. Ağlama noktasına geliyorum. Anladım ki çok yememem lazım çok azar azar sık sık yemeliyim. Bugün uygulamaya çalışıyorum bu kararımı inşallah başarılı olurum. Bir de hareket etmem gerekiyor. Yan gelip yatmakla çözülmeyecek bu problemler. Her gün düzenli olarak yürüyüşe çıkmaya karar verdim. Çok uzun süre olmayacak şekilde doktorum da izin verdi. Beslenme düzenim hala bozuk. Gerektiği gibi protein, vitamin falan alamıyorum galiba. Ama ebe 3 ay çok zorlama kendini bebek gerekli besinleri senden karşılar zaten önemli olan 3 ay sonrasındaki dönem dediydi. Ona güveniyorum :).
Psikolojik olarak iyiyim. Havalarında güneşli olmasının etkisi var sanırım bu ruh halim üzerinde. Gerçi hala bir çocuğum olacak fikri garip gelsede kalp atışlarını duyunca çok heyecanlandım. İçinde hissetmeye başladığında daha çok sahipleneceksin diyor etrafımdakiler. 9 ay annenin de babanın da durumu kabullenmesi için gerekli süre demekki hele benim gibiler için çok gerekli :D. Hayaller kurarak, hazırlıklar yaparak dahil ediyoruz onu ailemize. Geldiği zaman gerçekten eksikliği var olan, beklenen olarak geliyor. Şuan bile yaptığımız planlar hep onun üzerinden. Şuan bile sanki hayatımızda... Rabbim hayırlısıyla kucağımıza almayı nasip etsin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder